βουφάγος

Μυθολογικό πρόσωπο. Ήρωας των Αρκάδων του οποίου το όνομα πήρε ο παραπόταμος του Αλφειού. Ο μύθος αναφέρει ότι ήταν γιος του Ιαπετού και της Θόρνακας και ότι δολοφονήθηκε από την Άρτεμη γιατί φανέρωσε τον ερωτικό του πόθο γι’ αυτήν. Κατά την παράδοση ήταν ο ιδρυτής αρκαδικής πόλης. Σύμφωνα με άλλη παράδοση, ο ίδιος ή άλλος αρκαδικός ήρωας, που καταγόταν από τη Φενεό της Αρκαδίας, μαζί με τη γυναίκα του Πρώμνη, περιποιήθηκαν τον Ιφικλέα, αδελφό του Ηρακλή και πατέρα του Ιόλαου. Ο Β. τραυματίστηκε σε μάχη από τους γιους του Άκτορα και της Μιλιόνης και έφτασε στη Φενεό όπου και πέθανε. Το όνομα Β. αποδίδεται επίσης στον Ηρακλή και στον Λαπίθη Κόρωνο, γιατί μπορούσαν στο γεύμα τους να φάνε ένα ολόκληρο βόδι.

* * *

βουφάγος, -ον (Α)

αυτός που μπορεί να φάει ένα βόδι μόνος του, φαγάς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < βους + -φάγος < φαγείν, απρμφ. του έφαγον (αόρ. β' του εσθίω «τρώγω»)].